از دورۀ مغولان و تیموریان، شاعران پارسی‌گو، به تشویق پادشاهان این سلسله‌ها یا فرمانرویان محلی و حاکمان ولایات یا به انگیزه‌های شخصی، با الهام گرفتن از شاهنامۀ فردوسی، مثنوی‌هایی سرودند. یکی از سرایندگان این روزگار، مولانا عبدالله هاتفی خَرجِردی جامی (درگذشت ۹۲۷ق.)، از شاعران اواخر دوران تیموری و آغاز دورۀ صفوی، است. یکی از آثار او، که با نام‌های شاهنامۀ هاتفی، اسماعیل‌نامه و چند نام دیگر خوانده شده است، گزارش فتوحات شاه اسماعیل صفوی در سال‌های نخستین فرمانروایی این پادشاه است که با درگذشت شاعر ناتمام مانده است.

این اثر سال ۱۳۸۷ با تصحیح و مقدمۀ سید علی آل‌داوود و با عنوان شاهنامۀ هاتفی خرجردی (حماسۀ فتوحات شاه اسماعیل صفوی)، به پیوست مجلۀ نامۀ فرهنگستان منتشر شده است.