نلی محجوب ترجمه را تهدیدی برای تالیف ندانست و گفت: بعضی معتقدند ترجمه و تالیف در جنگی نابرابر با یکدیگرند؛ من این‌طور فکر نمی‌کنم و باور دارم کتاب خوب چه تالیف چه ترجمه، راه خود را پیدا می‌کند و بر مخاطبش تاثیر می‌گذارد؛ قطعا نویسندگانی صاحب نام و سبک داریم که راه خود را در بین مخاطبان پیدا کرده‌اند و جوایز داخلی و خارجی را هم به خود اختصاص داده‌اند که همین نکته این موضوع را تایید می‌کند. 

به گفته مترجم کتاب «زنانی که دنیا را تغییر دادند»، با این‌که جنگی میان نویسندگان و مترجمان وجود ندارد؛ اما مترجم‌ها امکان انتخاب دارند. یعنی می‌توانند بگردند و بهترین‌ها را ترجمه کنند از سوی دیگر برای ناشران هم، بازگشت سرمایه مهم است پس تمایل بیشتری به ترجمه دارند چون می‌دانند آثاری که از زبان‌های دیگر به فارسی برگردانده و ترجمه می‌‎شود، و جوایز دریافت کرده‌اند و از نویسندگان شناخته شده هستند اقبال در بازار دارند، از طرفی کتاب‌های تصویری هم هزینه تصویرگر ندارد و چاپ آن‌ها برای ناشر با هزینه کمتر همراه است مخصوصا که پیرو قوانین کپی‌رایت هم نیستیم.

محجوب اما با چند پرسش به بعضی ضعف‌ها اشاره می‌کند‌: نویسندگان ما تا چه اندازه با کار نویسنده‌های دیگر داخلی و خارجی آشنا هستند؟ چقدر مباحث نظری حوزه ادبیات کودک و نوجوان را می‌شناسند؟ چقدر ترجمه‌های تازه و به روز را می‌خوانند؟ اصلا چه میزان نقدپذیرند یا حاضرند کارشان را به یک ویراستار خوب بسپارند تا ویرایش شود؟! آموزش و پرورش، چه بستری را فراهم کرده تا نویسنده‌ها با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند؟ اصلا مگر می‌توان گوشه‌ای نشست و برای یک مخاطب فرضی نوشت؟! پس بهتر است کم کاری خود را گردن دیگران نیندازیم؛ دنیا آن‌قدر بزرگ است که هیچ‌کس، جای دیگری را تنگ نمی‌کند. 

به گفته مترجم «پکس»، ادبیات کودک و نوجوان همیشه کنش‌گر، همراه، همدل و امیدوارکننده بوده؛ پس اگر مخاطب، به‌ویژه خواننده نوجوان احساس کند نویسنده به او دروغ نمی‌گوید و شعار نمی‌دهد و از بالا به پایین نگاه نمی‌کند با او همراه می‌شود، درغیر این‌صورت، او را پس می‌زند و با نوشته‌اش ارتباط برقرار نمی‌کند. پس بهتر است نویسنده‌های ما خواننده خود را باهوش و جست‌وجوگر بدانند. بیشتر بخوانند و با مخاطب خود بهتر ارتباط برقرار کنند.

محجوب به این‌که بچه‌ها کتاب خوب می‌خواهند اشاره و بیان کرد: فرقی نمی‌کند نویسنده این کتاب ایرانی است یا خارجی؛ مهم این است که کودکان و نوجوانان از خواندن آن لذت ببرند. در واقع ما با اثر روبه‌رو هستیم نه صاحب اثر؛ حالا این اثر متعلق به کجاست، شاید مسئله‌ای باشد که ما مسبب آن هستیم چون با فضاها و دید بسته و محدودیت‌های خودمان به یک کتاب نگاه می‌کنیم.