عضو کمیته تخصصی نخستین سوگواره هنری عاشورا می‌گوید: در سوگواره‌های تعزیه لازم است که اساتید ادبیات بر متن اجرا، اظهار‌نظر و ادبیات فاخر را جایگزین تحریفات کنند.

احسان سیدی‌زاده با بیان اینکه تعزیه یک پایگاه مردمی دارد و این پایگاه مردمی هر چه بیشتر حفظ شود، مسلماً تعزیه رونق بیشتری خواهد داشت به ایبنا گفت: در ادبیات تعزیه علاوه بر زبان فارسی باید دیگر زبان‌ها و گویش‌ها از جمله تاتی، کردی و ترکی نیز مورد توجه گروه‌های تعزیه‌خوان قرار گیرد.
سیدی‌زاده با بیان اینکه گروه‌های تعزیه‌خوان باید نقد‌پذیر باشند، عنوان کرد: اظهارنظرهای متخصصان حوزه ادبیات قطعاً می‌تواند کمک شایانی را به تعزیه خوانان بکند، چراکه این اساتید می‌توانند راهنمایی کنند که چگونه متن اجرای تعزیه را می‌توانند بهتر بنویسند که بهترین اجرا را داشته‌باشند.
وی ادامه داد: حضور اساتید ادبیات در خوانش متن اجراها می‌تواند به اجراهایی منجر شود که پیامی ادبی را به مخاطبان ارسال کند.
سیدی‌زاده افزود: اگر گروه‌های تعزیه در هر سوگواره‌ای بپذیرند که متن قبل از اجرا توسط اساتید ادبیات بررسی شود، قطعاً هم سطح اجرای تعزیه‌ها و هم نفوذ تأثیرش در بین مخاطبان بیشتر می‌شود.
وی با اشاره به عوامل ماندگاری تعزیه از گذشته تا کنون بیان کرد: دو عامل اساسی بر این ماندگاری تأثیر بسیار داشته‌است. اول اینکه تعزیه پایگاه مردمی داشته و دارد و ثانیاً، تنها رسانه‌ای بوده که در طول تاریخ نقشش را مثل نقالی به خوبی ایفا کرده‌است.
وی گفت: تعزیه در هر شهر و روستایی به هر شکلی چه در سطح ساده و چه در سطح خیلی وسیع اجرا می‌شد و ساعت‌ها به طول می‌انجامید و مردم در زیر تیغ آفتاب سوزان شاهد تماشای این تعزیه‌ها بودند. اکنون دیگر با آوردن اجراهای تعزیه به سالن‌ها ظرفیت آنچنانی برای همگانی تماشا کردن عموم مردم نیست.
این نویسنده بجنوردی با اشاره به استفاده از استعاره‌های ادبی در متن تعزیه خاطر نشان کرد: متن تعزیه چارچوبی دارد و این چارچوب را باید اصولی انجام دهند و با همین اصول ادبی است که متن تعزیه ویرایش و پالایش می‌شود.
سیدی‌زاده که مدرس تاریخ است، تصریح کرد: ما باید تحریفات را از متن تعزیه خارج و ادبیات فاخر را جایگزین کنیم تا به اعتبار ادبیات تأثیرگذار در متن اجرای تعزیه متحول شدن زندگی یک فرد را در پی داشته‌باشد.
وی خاطر نشان کرد: متن‌های غنی از ادبیات در تعزیه تا آنجا تأثیرگذار است که فرد بعد از دیدن و پایان، تعزیه در ذهنش ثبت و ضبط شود.
سیدی‌زاده با اشاره به زمان آغازین تعزیه گفت: در ایران تعزیه از زمان آل‌بویه آغاز و با تشکیل اولین حکومت شیعه ترویج پیدا می‌کند. همچنین تعزیه در زمان صفویه هم به اوج خود می‌رسد و در زمان قاجار تعزیه دولتی می‌شود و تکیه دولت شکل می‌گیرد که در آنجا بسیار حساب‌شده کار می‌کردند.
سیدی‌زاده اظهار کرد: متأسفانه امروز جریان‌سازی خبری در تعزیه نداریم و با پایان این سوگواره دیگر تعزیه تمام می‌شود و تا سال دیگر اثری از آن نخواهد ماند.
وی در پایان گفت: بعد از پایان سوگواره‌های تعزیه رسانه‌ها باید دائم در حال مخابره اخبار تعزیه در سراسر کشور باشند