انتشارات احراری در افغانستان کتاب «دو رساله از امیرعلیشیر نوایی» را با مقدمه، تصحیح، ترجمه و توضیح امیر نعمتی لیمائی و مهدی قاسم نیا رودسری در ۱۴۰ صفحه منتشر کرد. تصحیح این دو رساله پیشتر در ایران نیز منتشر شده بود.

کتاب شامل دو رساله مناجات و مفردات در فن معماست و سومین مجلد از مجموعه متون ادبی مشاهیر هرات در انتشارات احراری. کتاب همچنین شامل پیشگفتار مفصلی در زندگینامه، سیر احوالات سیاسی و آثار قلمی امیرعلیشیر نوایی است.

رساله مفردات به یکی از فنون ادبی رایج و مرسوم در میان نامداران عرصه ادب سده‌های نهم و دهم هجری یعنی فن معما یا معماسرایی اختصاص دارد و برابر با آنچه امیرعلیشیر نوایی خود اشاره کرده هدف وی از تدوین آن آموزش قواعد و قوانین معماسرایی و یاد دادن چگونگی رمزگشایی معما به کسانی است که تازه در این راه گام نهاده‌اند. امیر این رساله را به فارسی نوشته بود.

رساله مناجات را نیز امیر به زبان ترکی جغتایی به نثر مسجع و گویا با الگوبرداری از مناجات‌های فارسی صوفی مشهور سده پنجم هجری، خواجه عبدالله انصاری نوشت.

امیرعلیشیر نوایی، سیاستمدار و فرهنگمرد پرآوازه روزگار تیموری، واجد جایگاهی والا در تاریخ فرهنگ ایران است. منابع نشان می‌دهند که جدا از توانمندی و نفوذ سیاسی فوق العاده، شخصیت علمی - ادبی وی از جمله دلایل دستیابی او به چنین جایگاهی است. او شاعر، دانشمند و ادیب برجسته‌ای بود که بجز دوستی قدیمی سمت وزارت و مشاوره سلطان حسین بایقرا را نیز برعهده داشت.

امیرعلیشیر از سویی در ادب ترکی پیشرو و پیشتاز بود و از دیگر سوی نقش به سزایی در معرفی و نشر فرهنگ ایرانی در میان اقوام ترک زبان ایفا کرد. گام‌هایی که او در سال‌های عمر خویش در این رهگذر برنهاد، به نزدیکی فرهنگی بیش از پیش ایرانیان و ترکان انجامید. وی همچنین ارادت ویژه‌ای نیز به علما و عرفای وقت داشت.

امیر هنگام بازگشت عبدالرحمان جامی از سفر حج رباعی دلکشی به این شرح سرود:

«انصاف بده این فلک مینا فام * زین هر دو کدام خوبتر کرد خرام

خورشید جهانتاب تو از جانب چین * یا ماه جهانگرد من از جانب شام»