بیست‌ و هفتم شهریور ماه، سی‌ و پنجمین سالروز درگذشت سیدمحمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار و روز بزرگداشت این شاعر ترک زبان است. در تقویم این روز به نام روز شعر و ادب فارسی نامگذاری شده است. آیا با وجود تحولات در رسانه‌های نوپدید و فضای مجازی روز شعر و ادب پارسی در معرض خطر است؟ فضای مجازی بر وضعیت زبان و ادبیات فارسی چه تاثیری گذاشته است.

به گزارش ایران اکونومیست؛ در روز گرامی داشت زبان و ادبیات فارسی که در تقویم به نام شهریار ثبت شده است بر آن شدیم که نظر برخی استادان و پژوهشگران را در این زمینه از نظر بگذرانیم. میرجلال‌الدین کزازی، شاهنامه‌پژوه و استاد معروف زبان و ادبیات فارسی، در نقدی که به وضعیت کنونی ادبیات ایران و تأثیر این رسانه‌ها می‌پردازد، به اهمیت حفظ اندیشیدن و پژوهش در ادبیات ایرانی اشاره کرده است.

وی در آخرین بیانات خود، به تاثیر ناگوار رسانه‌های نوپدید و فضای مجازی بر زبان و ادبیات فارسی اشاره کرده است. او توجه به آشفتگی و کاستی‌هایی که در زبان و ادبیات فارسی اخیرا به وجود آمده و نتیجه‌ای از پراکندگی و سطحی شدن فضای مجازی دانسته است. او معتقد است که طرح‌ها و محتواهای کوتاهی که در این رسانه‌ها منتشر می‌شود، نمی‌توانند به جایگاه کتاب و متون ادبی معتبر برسند. وی بر اهمیت اندیشیدن، ژرف کاوی و پژوهش در ادبیات ایرانی تأکید کرده و بیان کرده است که رسانه‌های نوپدید بیگانگانه و نمی‌توانند جایگزین کتاب و متون ادبی شوند.
نقد استاد کزازی به رسانه‌ها و فضای مجازی بر اساس تجربه و دانش عمیق او در زمینه زبان و ادبیات فارسی، تأملی ارزشمند درباره اثرات این پدیده‌ها بر فرهنگ و زبان می‌باشد. او به اهمیت نگاهی عمیق و خیره به ادبیات و اندیشیدن با تمرکز اشاره کرده و تأکید می‌کند که برای دستیابی به درک کامل از فرهنگ و هنر، نیازمند تأمل و پژوهش جامع است.
این بیانات نگرانی برای حفظ زیبایی و عمق زبان و ادبیات فارسی در دنیای دیجیتال را بیان می‌کند و تأثیر ناگوار رسانه های نوپدید و فضای مجازی بر آن‌ها را بیگانه می‌داند. این نگرش نشان می‌دهد که باید به محدودیت‌ها و کاستی‌های ارتباطی و فرهنگی که ممکن است در رسانه‌های نوپدید و فضای مجازی وجود داشته باشد، توجه کرد.
با افزایش استفاده از رسانه‌های نوپدید و فضای مجازی، روش‌های بیان و انتقال اطلاعات نیز تغییر کرده است. طرح‌ها و محتواهای کوتاه و سطحی در این رسانه‌ها ممکن است باعث کاهش توانایی ارتباطی و انتقال احساسات عمیق در زبان و ادبیات فارسی شوند. این امر می‌تواند به یک فرهنگ فشرده و سریع درک منجر شود که نیاز به تأمل و پژوهش جامع را کاهش می‌دهد.

با این حال، باید توجه داشت که رسانه‌های نوپدید و فضای مجازی نیز می‌توانند فرصت‌هایی را برای ارتقاء زبان و ادبیات فارسی فراهم کنند. به عنوان مثال، امکان دسترسی به منابع و متون ادبی در سراسر جهان، تبادل نظر و بحث درباره آثار ادبی، و انتشار آثار نویسندگان جوان و نوپا می‌توانند از جمله فرصت‌هایی باشند که رسانه‌های نوپدید و فضای مجازی در اختیار قرار می‌دهند.
بنابراین، برای حفظ زبان و ادبیات فارسی و استفاده بهینه از رسانه‌های نوپدید و فضای مجازی، تعادل بین اندیشیدن ژرف و استفاده از فرصت‌های جدید وجود دارد. این امر نیازمند توجه و همکاری بین پژوهشگران، نویسندگان، و افرادی است که در حوزه زبان و ادبیات فعالیت می‌کنند.

میرجلال‌الدین کزازی چنین بیان داشت:

«اندیشیدن در سرشت و ساختار همراه است با درنگ، با ژرف کاوی، با کانونی شدن در خویشتن و می‌توانم گفت حتی با درون کاوی. شما نمی‌توانید آسیمه، پریشان و شتابزده بیندیشید. از همین روست که این رسانه‌ها هرگز به هیچ روی نمی‌توانند جای کتاب را بگیرند؛ زیرا شما در خواندن کتاب نیاز دارید به اینکه با همه هوش و توان دریافت خود آن را بخوانید. در آنجا مغز و اندیشه، هوش و یاد در کار هستند، اما در این رسانه‌های آگاهی رسان نو چشم بیشترین کاربرد را دارد.»